Dünya Kadınlar Günümüz Kutlu Olsun

Kimi der ki kadın

Uzun kış gecelerinde yatmak içindir.

Kimi der ki kadın

Yeşil bir harman yerinde

Dokuz zilli köçek gibi oynatmak içindir.

Kimi der ki ayalimdir,

Boynumda taşıdığım vebalimdir.

Kimi der ki hamur yoğuran.

Ne o , ne bu , ne döşek ,ne köçek , ne ayal , ne vebal.

O benim kollarım , bacaklarım , bacımdır.

Yavrum ,annem , karım , kız kardeşim ,

Hayat arkadaşımdır. ( N.H.R)

Üstat söylenecek söz bırakmamış , ‘kadın’ ancak bu kadar, nahif anlatılabilirdi.

Kadın olmak nasıl anlatılabilir?

Öyle zamanlar oldu ki bir paçavradan farkımız olmadı .

Öyle zamanlar da oldu ki en tepede , zirveyi yaşadık , en başarılı olarak alkışlandık.

Kadın işte; hep fedakar hep taviz veren hep affeden, hep kendinden veren, hep kendine geç kalan kadın.

Peki neyi hak etti neye layık görüldü.

Yaşamayı çok gördüler hep sevdikleri son verdi, ellerini yakasından hiç çekmediler, sevmediyse de sevmeye mahkum edildiler hep kötü ellerde, kötü ellerle…

Ölümü reva gördüler.

Ve kadın sever ve sevmek işini çok iyi yapar.

Ya gönlü yüreklisine denk gelir cennetinde başını döndürür.

Ya da eceline aşık olur da kör karanlıklarda kaybolur.

En değerlisinden , en değersizleştirilenine…

Toprağa gömüldük,

Toprakta çalıştık,

Topraktan ürettik,

Toprak için savaştık,

Şiddetin her türlüsüne de maruz kaldık.

Kadın evet derse dünya evine, hayır derse toprağa!

Dünya var oldu olalı hepsine ziyadesiyle şahit olundu.

Kadın elmas gibidir . Değerini bilen ellerde işlenirse…

Kadın memleket gibidir. Ya hep kalırsın ya gider.

Kadın yazdı, kadın söyledi, kadın okudu, kadın imzaladı ve kadın başardı.

Dünya Kadınlar Günümüz kutlu olsun.